Rittenschema

De argeloze toeschouwer/lezer/fan vraagt het zich al weken af: wanneer werd er naar waar gefietst en waarom? De waaromvraag, daar zijn we nog niet uit, maar wanneer en waar naar toe: alhier:

Woensdag 21/05

17 h 30 – samenkomst Kinepolis, inpakken fietsen.

Donderdag 22/05

05 h 30 - samenkomst Kineplolis
05 h 45 – 06 h 00 vertrek Kinepolis
06 h 45 - Lommel (Heide(?)
07 h 30 - aankomst Eindhoven luchthaven
08 h 00 - inchecken
09 h 20 - Eindhoven – Madrid (12 u)
12 h 00 - Aankomst in Madrid –bezoek Madrid(collega Tom), logeren.

http://www.muralto.es/

Vrijdag 23/05

- Transfer to Colmenar Viejo, Colmenar Viejo to Segovia (66 km)
Segovia

http://www.lacasamudejar.es/

Zaterdag 24/05

- Segovia to Valdestillas (98 km) transfer naar Valadolid
of bijkomend 19 km tot Arroyo de la Encomienda (Valladolid) (117 km)
(logeren op 3 km v. Valadollid)

http://www.jardindelaabadia.com/

Zondag 25/05

- Arroyo de la Encomienda to Sahagun (98 km)
Sahagun http://hotelpuertadesahagun.com/

Maandag 26/05

- Sahagun to Leon (68 km)

http://www.parador.es/

Dinsdag 27/05

- Leon to Astorga (46 km)
Astorga http://www.asturplaza.com/

Woensdag 28/05

- Astorga to Villafranca (67 km)
Villafranca http://www.hospederiasannicolas.com/

Donderdag 29/05

-Villafranca to Sarria (71 km)
Sarria http://www.nh-hotels.com/nh/en/hotels/spain/lugo-sarria/nh-alfonso-ix.html

Vrijdag 30/05

- Sarria to Arzua (69 km
Arzua http://www.casateodora.com/

Zaterdag 31/05

- Arzua to Santiago (32 km)
Santiago http://www.sanfranciscohm.com/

Zondag 01/06

- Depart for Belgium - Aankomst Eindhoven 19 h 15
· 11 h 20 te Santiago – London
· 17 h 05 te London naar Eindhoven
· Aankomst Eindhoven 19 h 15

Een aantal bemerkingen:

- het aantal kilometers is klaarblijkelijk in vogelvlucht gemeten, want er stond minimaal 10 tot 15 % per dag meer op de tellers (dat heeft ook te maken met de nogal zorgeloze manier waarop de groep met de bewegwijzering omsprong). Zo was de langste rit geen 98 km, maar 119.

- het was altijd wind tegen

- het was altijd bergop

- zelfs als het al een zeldzame keer bergaf ging, moest er bijgetrapt worden, of het ging alsnog bergop maar dan achteruit

- het regende altijd en als het niet regende, regende het bijna.

- gemiddelde temperatuur, in het dal en onder temperatuurhut: 11°C

En voor dat labeur werd dan een fortuin neergeteld om het te mogen meemaken. Wie zich dat allemaal wil en kan permitteren, is een verwend nest gedurende de rest van het jaar, het moet geconcludeerd worden.

Zo kom je nog eens iets te weten.

Avonden: verhalen vertellen. Het meest aandoenlijke verhaal komt van Marc Witters, advocaat te L, maar ook begenadigd verteller van eigen leven en grappen (zoek die van lictamidoze en bluffaminol meer een keer op: hilarisch). Enfin, Marcs reputatie als handige harry loopt hem al jaren vooruit, maar dat is niet altijd zo geweest. Daar is aan gewerkt. Want vertelde hij, in zijn laatste jaar kleuterklas en eerste leerjaar, was hij zo onhandig met de schaar, dat hij niet alleen een gevaar was voor de samenleving (wat die in die tijden ook mocht voorstellen), maar ook voor zichzelf en stonden er telkens ziekenwagens (het rampenplan was er toen nog niet, maar heeft daar zijn embryonale bestaan gehaald) aan het klaslokaal klaar, inbegrepen een mobiele operatietent voor de echt urgente gevallen, als Marc de schaar ter hand moest nemen. Totdat een slimme leerkracht de aangerichtte schade niet meer kon aanzien, noch overzien en Marc een plastic schaartje gaf. Daar kon nog net de schaarbeweging mee gemaakt worden, maar knippen was er niet meer bij. Tot grote treurnis bij Marc, tot grote opluchting van iedereen die in een straal van 175 m rondom Marc moest vertoeven, zeg maar de fine fleur van Lommel en omstreken. Later is dat allemaal nog goed gekomen, bijgaande foto bewijst ondermeer dat Marc zonder hulpwieltjes kan fietsen. (among other things). Hij staat nu wel stil, maar dat heeft te maken met de ontwikkelde snelheden van de man, daar is het gemiddelde digitale fototoestel (en reken maar dat ze gemiddeld waren) absoluut niet op berekend. En onder ons: stel dat hij voor de foto toch snel de hulpwieltjes gedemonteerd heeft, zou ik zeggen: quod erat demonstrandum

gaan wij nog fietsen

De Avonduren

U, ja u daar, die dacht dat er 10 dagen vakantie werden genomen willen we even het schema aangeven van een willekeurige dag pelgrimsacitiviteiten: 7u30: wake-up call 8u00: ontbijt 8u30: inspectie van het materiaal, inslag van proviand 9u00: vertrek 14u00:of omstreeks dat uur: uitgebreid pelgrimsmaal, dat ruimschoots de eerder voorziene en reglementair voorgeschreven hap overtrof, behalve in prijs dan. Maar copieus voor 9 € (wijn, jaja, incluis) heeft sindsdien een andere betekenis. 17uoo: aankomst, druppelsgewijs, dat spreekt voor zich. Maar de motivatie om enigszins tijdig te arriveren lag in de pre-apéro: eerst komt, meest maalt. Ook waar: er waren onvermoeibaren bij, echt niet kapot te krijgen lui.


Volgend kort beeldverslag, zonder woorden, geen commentaar, is een duidelijk voorbeeld hoe een pelgrim lijden kan.



En des avonds werd er in een sobere, maar meestal correcte kantine getafeld.

mijn kloten fietsen

ik ga naar ibizaaaaaaaaaa

waar is mijn zadel

anneke waar is mijn kontzalf

DAG 3: na langste, de vettigste

24 mei 2008 Het liep op zaterdag al mis in Segovia, km 0. Er was er eentje die maar bleef vergeten dat je wel enige inspanning moet leveren om je voeten uit de klikpedalen te halen en dan niet kan surplacen en dan ook nog omvallen tegen de rest zodat er een soort domino-effect ontstaat. In de verwarring die daarop ontstaat schiet de tragere helft van de groep weg, rijdt hopeloos verkeerd, komt om de autoweg terecht en zal later de Camino aan zich laten voorbijgaan en via de eindeloos lange wegen door nog oneindig veel eindelozere velden naar Montozapuelo te fietsen. In totaal 113 km, altijd wind tegen, altijd de dreiging van regen. Maar allemaal klein bier vergeleken met wat er op zondag volgde. De groep was zich van lieverlede aan het opsplitsen in 2: de liefhebbers van de onversneden Camino en de rouleurs die dat gedokker over steen en been aan zich voorbij lieten gaan. Bijgaand filmpje en foto's zeggen meer dan welk woord dan ook. Maar hier past toch een hulde aan de onverschrokkenen, zij die het echte Vlaamse heir hooghouden. Want ga maar na: waar er modder aan te pas komt, zijn wij de wereldkampioenen: motorcross, cyclocross, moddervoetbal, veldlopen (vroeger toch), moutainbiken en moddergooien. taak voor thuis: bereken het gewicht van fiets en rijder (weegt droog aan de haak 32 kg, maar staat hier enigszins bedremmeld zeiknat te wezen), inclusief de modder.

Opdat ze voor het nageslacht bewaard zouden blijven

Nieuwe woorden:

(onderweg uitgevonden)

backfeed: dat als iemand iets gedaan of gezegd heeft, je daarop je eigen mening geeft, tot meerdere vaart der volkeren.

squad: ding met 4 wielen waarvan er in een bocht meestal maar 2 gebruikt worden, 1 zitje, 1 rijder,1 fietsstuur en het maakt een pokkenherrie. (natuurlijke vijand: Carlos Polenus)

Queen Stones of the Age: we zijn er nog niet uit: is dit een variant van Hengestone of is het een helaas in de vergetelheid gesukkelde popgroep die alleen in de late uren op StuBru op de playlist geraakt?

Gonzo: als er The Great voorstaat is het een miereneter die trompet speelt, nu is het een berg met monument, beter bekend als "en vanaf nu gaat het alleen nog bergaf naar Santiago de Compstella". Een gezegde dat eigenlijk al vanaf Madrid gebezigd werd na iedere helling, maar altijd ijdel en voorbarig. Alleen geldig dus op de Gonzo.

inborderen: (inbord, inborde, ingeborderd): gebeurt meestal als je naar een vliegtuig stapt en kent een kritiek moment: als je aan een (meestal) vrouw in een (meestal) lelijk uniform je instapkaart laat zien, die je (meestal) een uur tevoren van (meestal) een vrouw in een (meestal) lelijk uniform aan een veel verderop gelegen comptoir gekregen hebt in ruil voor het laten zien van een paspooort en het afgeven van je bagage, die kaart dus, die dankilometers verderop in het gebouw, daar waar er geen café's en (meestal) geen wc's meer zijn, (meestal) in 2 wordt gescheurd waarbij ze (vrouw in lelijk unifiorm dus) het grootste deel voor zichzelf houdt en als je dan verder loopt, ben je ingeborderd.

drogegisterijen: daar waar je motteballen kan kopen, de drogegist staat achter de toog en helpt de motteballenzoeker. Bemerk ook dat in de samenstelling motte zonder N wordt geschreven, niet uit balorigheid, maar omdat de kwestisieuze ballen al uit de winkelrekken van de drogegisterijen verdwenen waren voor de laatste taalhervorming van kracht werd. Het wordt dus nog flink zoeken naar de drogegist die ze nog te koop kan aanbieden.

donadatie: als je iets vrijwillig geeft tot verbetering van het algemeen, dan wel particulier belang, donadeer je. Meestal is dat geld, maar mits enig inlevingsvermogen en generositeit van de ontvanger, kan de donadatie ongeveer alles zijn, bijvoorbeeld een kwakje (het schoot me zomaar te binnen).

oorlogsprofeet: is iemand met toch wel een hypochondrische aanleg, een beetje een zwartkijker, hij (er zijn geen vrouwelijke oorlogsprofeten bekend) die het altijd negatief ziet en er genoegen in schept dit aan de omstaanders duidelijk te laten weten.

etiket: wie ervan uitgaat dat het op boeken, dan wel opbergdozen wordt geplakt, heeft het fout voor. Het is ook niet een min of meer door de goegemeente aanvaarde regeling van de omgangsvormen voor mensen onder elkaar. Het is een toegangsbewijs, waarmee je een (ondermeer) stadion, concert of vliegtuig binnenraakt. Zie ook inborderen.

manquette: een op schaal nagebouwd, meestal in dunne multiplex, gebouw, waar van alles aan mankeert, wat door de manquette duidelijk geïllustreerd wordt, zodat de bouwheer achteraf niet moet zeuren dat er van alles misloopt.

Dag 2: Eerste Stempel: de kathedraal van Segovia

etappe: Segovia tot Mazolopolustum (of zoiets, want de oorspronkelijke aankomstplaats werd gewijzigd)
De pelgrim, voor zij die de ins and outs van een pelgrimage niet kennen, moet bij aankomst in Compostella geloofsbrieven kunnen voorleggen, dus verzamelt hij onderweg de nodige bewijzen in de vorm van stempels in dorpen waar hij/zij voorbijkomt. Bij voorkeur worden die stempels in een geloofshuis verzameld, zoals de groep hier -in het begeleidend filmpje- doet in de kathedraal van Segovia.
We gaan deze handeling verder niet meer vertonen omdat: de cameraman veelal te laat op de afspraak was en de groep eenmaal onderweg bij voorkeur in café's en andere niet zo profane etablissementen op zoek ging naar stempels.



Het werd hoe dan ook een memorabele dag. Niet omdat de helft van de groep op de fiets op de autoweg belandde en daar vrolijk bleef doorfietsen, maar wel omdat Thierry zich eindelijk centurion (honderdman) mag noemen: meer dan 100 km gereden op de fiets.

Uiteindelijk kwam T in Montazorpoelum aan na 113 km.

Sfeerbeelden van de afdaling naar Segovia

De negen hielden er een verschillende mening op na hoe Segovia het best kon benaderd worden. De beelden hier zijn van Il Mariscal, die geheel naar zijn aard voor de meest technische afdaling koos en bijna door een stier op de horens werd genomen. Totdat de stier zich net op tijd realiseerde wie hij wel voor zich had staan.

Wie voor het acquaduct koos, weten we niet, maar hoogtevrees zal hij niet gehad hebben.

Dag 1: min of meer bewegend beeld

Etappe 1: Arriva Segovia: 23 mei, van Colmenar Viejo naar Segovia, door de regen ingekort tot Cercedilla tot Segovia (45 km)

Regenen, bakken, oude wijven, katten en honden en vooral veel water. Wat gedaan, niemand had zijn zwembrevet bij... Maar vermits er nogal wat atleten gepiekt hadden, werd het voorstel tot neutraliseren van de etappe verworpen. Wachten in een station.

Geloof het of niet, iemand in de groep wist precies te melden wanneer het zou ophouden met regenen. En waarempel... Hij had nog gelijk ook, de dekselse Johan.

Nadat we Guy hadden uitgelegd dat je met
een alleterreinfiets niet zomaar over alles mag rijden en dat je bijvoorbeeld nagels moet zien te vermijden als je geen lekke banden wil hebben (hij was godbetert 200 m op weg), kon de groep vrolijk op weg. Of wat er nog van overbleef, want het deelnemersveld was toen al compleet uit elkaar geslagen.

En vrolijk, ook dat was er niet bij. Want een ellenlange beklimming, op niet eens gebaande wegen, tot boven in de wolken (muss die freiheit schon grenzenloss sein, ja dat duits).

Als aanloop kon dat tellen. De helft van de groep deed die aanloop zelfs twee keer, hoewel geheel onvrijwillig. En dan volgde nog een afdaling waar lijf en ledematen danig door elkaar gerammeld werden.

Groepsfoto zonder Johan Brees

Toen waren er nog 9 kilometer te fietsen. Let op het tandvlees. En op de sponsor natuurlijk. En Oh ironie, het was die dag voor het eerst echt mooi weer. Diegenen onder u die denken: jaja, dat zal wel, zullen in de loop van volgende week wel andere gezichten trekken.

Die ochtend in Madrid

Het was een stevige nacht geweest in het Belgium Beer Café, maar daar was de volgende ochtend nog weinig van te merken. Om niet te zeggen: niets. Ondanks de dreigende regen ging de groep monter aan de slag om de fietsen op het dak van de Van te stockeren, om zo even buiten Madrid aan de tocht naar Compostella te beginnen. Tien minuten later regende het oude wijven, oude wijven die de nacht ervoor nog het centrum van Madrid hadden onveilig gemaakt.

Vergeten, maar toch niet....

Il Mariscal weet de blogger diets te maken dat er nog een tiende lid bij de bende hoorde, zoals Brian Epstein de vijfde Beatle werd genoemd: Johan Brees, advocaat te Hasselt (so they say), weergaloos fietser met en zo mogelijk nog weergalozere stijl, maar helaas aan de lies getroffen en daardoor helaas, driewerf helaas naar zijn zeggen, aan de tocht moest verzaken. Zo werd de strijd om de eerste plaats in het klassement toch weer helemaal open en mocht iedereen zich favoriet noemen. Dat vertaalde zich onmiddelijk in de meest uiteenlopende strategiën om de kilometers af te malen, in open coalities en besmuikte combines, waarbij niet iedereen zich -laten we zeggen- even Brits opstelde in de interpretatie van het sportieve reglement.

Even voorstellen: de 9 deelnemers aan wat een helletocht zou worden.

niet in volgorde van onbelangrijkheid:

1. Marc Witters: advocaat te Lommel en daarmee is eigenlijk al alles gezegd. Maar toch: stoemper hors categorie, heeft een legendarisch oriënteringsvermogen, zingt als een nachtegaal en weet alles van schilders, incluis hun concubines.

2. Johan Hellings: piloot en nog wel op heuse vliegtuigen. Ook wel: Buster Keaton als hij tenminste zijn mond zou weten te houden, stiekem in conditie, penningmeester en weerman van de groep.

3. Guy Kippers: sponsor en zwembadbouwer. Rookt als een Turk, drinkt als een fietser en heeft evenveel voorbereiding nodig als Oscar Freire om in topconditie te zijn, geen namelijk. Zijn lief is apothekeres, moet daar een tekening bij?

4. Xavier Gielen, advocaat te Hasselt en daarmee is vanzelfsprekend niks gezegd. Gewezen stafhouder en zelfs Sinterklaas kwam kijken hoe hij de staf hield. Heeft de morfologie van Maradonna (in zijn slechtere dagen), maar klimt als de besten en vreemd genoeg is zijn vrouw geen apothekeres.























5. Tom Lambert: manager in... ja waar eigenlijk? Ergo vergroeid met zijn blackberry. Werd in de groep fluisterend Tomtesteron genoemd. Ook vergroeid met zijn fiets, woont deels in de Vlaamse Ardennen maar heeft niks van een flandrien. Maar dan ook niks.






















6. Thierry "slurp" Bielen: advocaat in Zonhoven (tja). Met de knie van Hinault, de breedsprakerigheid van Brugman, het lijf van Marc Demeyer en de onverzettelijkheid van een Roemeems welterworstelaar was geen berg hem te hoog, maar was het dal meestal te diep.





























7. Erik Klerckx: journalist uit Hasselt (wat een contradictie in de termen is). Ging 1 worden met zijn fiets, maar net als zijn fiets viel hij langzaam in stukjes uit elkaar en weigerde dat, behalve van zijn fiets, toe te geven. Zoals altijd. Op zijn minst 1 berg was te hoog.





























8. Patrick Sonvil: kok in Hasselt, en kookte zelden over. Discreet als immer werd hij nauwelijks in de groep opgemerkt. Was onmenselijk sterk in het reserveren van restaurants (naast het uitvinden van nieuwe woorden) en alleen daarom even zo goed onmisbaar als onvindbaar.





























9. Luc Keunen (Luc wie?): advocaat uit Hasselt, dus behorend tot een meerderheid. In een zwak moment de "Adelaar van Toledo" genoemd door een zwijmelend journalist (een tautologie), maar hoe dan ook een trapfrequentie hanterend die Lance Armstrong zijn kloten zou uithangen, gesteld dat hij ze nog had.